(jeden przedmiot)

См. также в других словарях:

• przedmiot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przedmiotocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} realny element otaczającego świata, rzecz wyodrębniana za pomocą zmysłów; dzieło, produkt pracy ludzkiej : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• doczepić — dk VIa, doczepićpię, doczepićpisz, doczepićczep, doczepićpił, doczepićpiony doczepiać ndk I, doczepićam, doczepićasz, doczepićają, doczepićaj, doczepićał, doczepićany «dołączyć, przymocować jeden przedmiot do drugiego» Doczepić wagon do pociągu,… …   Słownik języka polskiego

• para — I ż IV, CMs. parze; lm D. par 1. «substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej» Para wodna. Para wodoru, cynku, alkoholu. Obłok, tuman, kłąb pary. Ciśnienie pary (w kotle). Para bucha, dymi, unosi się, idzie z… …   Słownik języka polskiego

• doczepiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, doczepiaćam, doczepiaća, doczepiaćają, doczepiaćany {{/stl 8}}– doczepić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, doczepiaćpię, doczepiaćpi, doczepiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} przyłączyć jeden przedmiot do drugiego, zwykle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kawałek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. kawałekłka {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieduża część jakiejś całości; także mały odcinek (również w odniesieniu do przestrzeni i czasu); fragment, urywek : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• po — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na granicę zasięgu czegoś w przestrzeni lub w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniona po brzegi wodą. Śnieg po… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… …   Słownik języka polskiego

• po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… …   Słownik języka polskiego

• z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …   Słownik języka polskiego

• pływak — m III, D. a, N. pływakkiem 1. B.=D.; lm M. pływakacy, DB. ów «ten, kto płynie, pływa; ten, kto umie pływać, uprawia sport pływacki (rzadziej o zwierzęciu umiejącym pływać)» W zawodach brali udział najlepsi pływacy. Wydry są znakomitymi pływakami …   Słownik języka polskiego

• przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… …   Słownik języka polskiego